Cézanne namalował setki martwych natur. Badał i powtarzał ciągle te same obiekty: owoce, dzbany, stoły nakryte obrusami. Chciał obudzić w widzach nowy sposób odbierania wrażeń wizualnych. Uważał, że konwencjonalna perspektywa, wykorzystująca pojedynczy punkt widzenia, nie odzwierciedla dokładnie sposobu w jaki postrzegamy świat. Dlatego na obrazach łączył kilka punktów koncentracji naszej uwagi, jak w tym przypadku na dzbanie i jabłkach. Prostota ich formy nie pobudza naszych zmysłów. Przecież wiemy jak wygląda jabłko, odkryjmy inny wymiar obrazu: wieloaspektowość patrzenia. Odszedł również od klasycznej kompozycji. Patrząc na obraz mamy wrażenie jakby wszystko się chwiało i miało zsunąć ze stołu. Jednocześnie centralne rozstawienie obiektów balansuje efekt niestabilności. Zieleń i czerwień to główne barwy owoców kontrastujących z zimniejszym dzbankiem. Przedmioty sprowadzane są w coraz większym stopniu do prostych geometrycznych kształtów. Wymyślne draperie wprowadzają pewną dynamikę, ale też niepokój. Podobnie jak wiele prac Paul’a Cézanna, obraz ten pozostał niedokończony. Możemy tylko sobie wyobrazić jakby on wyglądał, oglądając jego pozostałe martwe natury.
Menu
Menu